نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• مرتضی بابک معین

دانشیار زبان و ادبیات فرانسه، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

نظریه ساختار افق از جمله نظریات بنیادی پدیدارشناسی هوسرل است. هر چند در نگاه اول، افق مفهوم حد و بستگی را در ذهن متبادر می کند، اما در این نظریه، بر عکس، افق همواره دروازه ای به چیزهایی فراتر و افقی به سوی امر نامشهود و لایتناهی است. مفهوم ساختار افق را می توان تعامل بین امر حضوری و امر غیابی، امر تناهی و لایتناهی، امر مشهود و نامشهود و امر آشکار و امر پنهان دانست. همین دوگانگی افق سبب می شود، میشل کولو با بهره از این نظریه پدیدارشناختی راهی به جهان شاعرانه باز کند و ادعا نماید که شعر معاصر فرانسه و به تعبیر ما اساسا ً نگاه شاعرانه گذر از امر «آشکار این همانیتی» به امر «پنهان و غیریتی» است. این مقاله با تکیه بر نظریه ساختار افق ِ هوسرل و مبتنی بر برخی اندیشه ها و نظریات میشل کولو بر آن است به این پرسش پاسخ دهد که اساسا بر چه اساس می توان ادعا کرد که اگر تجربه شاعرانه در جستجوی امر غیریتی و دیگر بودگی که نگاه شاعرانه را به سوی خود جلب می کند نباشد، زبان شاعرانه به وجود نمی آید. به بیان ساده تر چگونه با تکیه بر ساختار افق می توان گرایش شاعران و نگاه شاعرانه را به کشف و شهود در امر پنهان، در بطن امر آشکار، و جستجوی دیگر بودگی در امر این همانیتی را توجیه نمود. برای این منظور از اشعار  شاعران معاصر فرانسوی و به ویژه به شکل گسترده تری از تجربه های شاعرانه پروست بهره خواهیم برد.

کلیدواژه‌ها

• ساختار افق
• تجربه شاعرانه
• هوسرل
• کولو
• پروست

عنوان مقاله [English]

From Husserl's Horizon Structure to Language and Poetic Experience

نویسنده [English]

• morteza babak moein

Associate Professor of French Language and Literature, Center Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

چکیده [English]

The theory of horizon structure is one of the fundamental theories of Husserl's phenomenology. At first glance, the horizon evokes the concept of limit and dependency, but on the contrary, in this theory, it is always a gate to things beyond and a horizon to the invisible and infinite. The concept of horizon structure can be seen as the interaction between presence and absence, finite and infinite, visible and invisible, and exposed and hidden. This duality of the horizon causes Michel Colo to use this phenomenological theory to open a way to the poetic world and claim that contemporary French poetry and, in our interpretation, the poetic view, is basically a transition from the matter of "obviousness of this identity" to the matter of "hiddenness and otherness". Relying on Husserl's horizon structure theory and based on some thoughts and theories of Michel Colo, the current study aims to answer this question: on what basis can it be claimed that if the poetic experience is not in the search of otherness that attracts the poetic gaze, then the poetic language will not be created? To put it more simply, by relying on the structure of the horizon, how can one justify the tendency of poets and the poetic view to discover and intuition in the hidden matter, in the interior of the obvious matter, and to search for another existence in the matter of this identity? For this purpose, this study will use the poems of contemporary French poets and especially Proust's poetic experiences in a broader sense.

کلیدواژه‌ها [English]

• horizon structure
• poetic experience
• Husserl
• Colo
• Proust